Richtlijnen om gevrijwaard te blijven van een kampioenstitel.
Zorg er vooreerst voor dat je de nationale ranglijsten aanvoert. Indien mogelijk breek je het clubrecord in de betreffende discipline. Dat schept bij iedereen de nodige verwachtingen.
Programmeer enkele feestjes vóór het kampioenschap.
Neem het er na de examens eens goed van zodat je echt in vrijetijdsstemming komt: shoppen, een pretparkje, chatten… Mis vooral geen enkel sms-berichtje. Zeker deze nà 22.oou kunnen belangrijk zijn. Denk eraan meteen te antwoorden.
Negeer eventuele signalen van vermoeidheid.
Gooi het werptuig op de laatste training zo veel mogelijk buiten de sector.
Verlaat die training voortijdig voor een andere min of meer verplichte activiteit.
Laat het goed tot je doordringen dat een reporter van het Nieuwsblad met jou contact zal opnemen. Pieker erover wat je zal verzinnen mocht je de verwachtingen niet inlossen.
Voel de zenuwen door je heen razen wanneer je vreest voor een herexamen al zegt je verstand dat de kans bijzonder klein is. Je weet maar nooit, fluistert je gevoel je in.
Ervaar de euforie na de proclamatie. Besef dat je overgaat naar het vierde jaar ASO. Op school zullen er dus méér jongere dan oudere leerlingen zijn.
Beperk de tijd die je noodgedwongen thuis moet doorbrengen om inderhaast je tas met benodigdheden voor het klassenfeestje te pakken. Reserveer een slaapzak bij je vriendin zodat je deze niet zelf moet meezeulen. Hopelijk heeft je moeder een lijstje klaar met de dienstregeling voor de juiste bus naar je bestemming. Ga nog eens uitgebreid winkelen. Met die bikini van vorig jaar kan je echt het zwembad niet in!
Haal het uiterste uit die laatste uren met je klas. Samen de nacht doorbrengen in een tent is te verkiezen boven het comfort van je eigen bed.
Protesteer niet wanneer iemand anders je gereserveerde slaapzak in beslag neemt. Doe de hele nacht geen oog toe maar verzwijg dit voor je ouders.
Laat je naar huis brengen net voor je naar een familiefeest moet vertrekken. De kans dat je nog even kan recupereren van de wilde nacht is nihil.
Doe na het feestmaal een siësta in een hete auto en laat je voortijdig wekken door een afgunstig familielid voor een dessert dat nog een tijdje op zich zal laten wachten.
Gedoog dat je moeder reeds om 20.00u de festiviteiten afbreekt om je een lange nachtrust te kunnen garanderen. Eens thuis dien je echter nog enkele belangrijke mails te beantwoorden. Je neemt ruimschoots de tijd om alles in orde te maken voor de volgende dag. Op het laatste moment bedenk je dat je graag je vaders laatste cédeetje op je mp3-speler wilt kopiëren.
Voorzie slechts één uur om je klaar te maken. Rek het ontbijt, kijk uitgebreid naar je favoriete ochtendprogramma op televisie. Na het kampioenschap is er nog een gewone werpmeeting. Je wordt eraan herinnerd dat je speerspikes nog bij Luc liggen. Regel het dat hij ze voor je meebrengt voor de wedstrijd begint.
Kam omstandig je haar en ban gedachten aan je moeder die zenuwachtig in de rij bij de bakker staat om de picnic van deze middag in te slaan. Sluit je af voor de idee dat je wellicht in tijdnood komt.
Installeer je op de achterbank van de auto om tijdsbesparend aldaar je schoenen aan te trekken…
…En dan ben je op het terrein.
Laat de stress tot jou komen. Er is nog geen kat. Enkel de voorbereiding tot een of ander feest van de jeugdbeweging. Het is toch de juiste dag, de juiste plaats, het juiste uur? Pffft, er staat een speer aan de cafetaria, gelukkig… Kaartje invullen. Afgeven. Grapje van een jurylid incasseren.
Een beetje chillen met twee leeftijdsgenootjes aan de hamerstand. Waar blijft de trainer? Stress. Alvast opwarmen dan maar.
Om het spannend te houden arriveert hij later dan gewend. Het werptuig moet nog gewogen worden dus is hij alweer uit beeld voor je terug bent.
Voel je zenuwachtig worden wanneer de scheidsrechter meedeelt dat er tijdig gestart zal worden. Nog tien minuten.
Sta in de rij en werp met een hamer van de inrichtende club, ver beneden je normale prestatie. Verlies je vertrouwen in jezelf. Vraag je angstig af waar je trainer blijft. Stuur je moeder op zoek naar hem.
Nog vijf minuten, verwittigt het jurylid en hij begint de namen en wedstrijdnummers te controleren.
Dan is het zo ver. Jij bent als eerste aan de beurt.
Je concentreert je, probeert alle aanwijzingen die je ooit kreeg in gedachten te houden. Je voelt dat je niet in vorm bent. Je trainer is niet tevreden. Jij wordt nog nerveuzer. Je wilt het zo goed doen dat het niet meer lukt. Je vertrouwen smelt als sneeuw voor de zon, al is dit voor niemand zichtbaar.
De zesde poging, de laatste kans. Je probeert de perfecte draai te vinden. En herbegint. En herbegint. Pas op dat je niet over je tijdslimiet gaat, zegt de scheidsrechter. Ten langen leste gooi je. Buiten.
Je schreit bittere tranen. Niet om de gemiste titel, of omdat je maar zilver hebt in plaats van goud, maar om je slechte prestatie.
Ach, het is een les, maar je bent jong, er komen nog vele kampioenschappen. Ondertussen kan je werken aan het opbouwen van je zelfvertrouwen en het beteugelen van je zenuwen.
En ik troost je, en knuffel je, mijn lieve sportieve dochter…
Zabrila en Konstantijn 